آسمان مال من است…
در شب شهر خیال…   
زندگی مثل گل یاس پر از خاطره هاست
و تو شبگرد صمیمانه ی رویای منی
که شمیم نفست سایبان تن بی روح من است
تو بیا جاری شو   
در شب شهر خیال…
که شمیم نفس سبز بهاران از توست
من در دورترین خاطره هابه نگاه تو…به چشمان نوازشگر تومحتاجم     

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

گرچه غمگینم ولی از عشق آرامم هنوز
عاشق و دلبسته و دلگیر از آن نامم هنوز
                    اشک در چشمم ، تمنا در دلم درمانده ام 
                   من نمی دانم چه خواهد شد سرانجامم هنوز
نیست او را اشتیاقی بر وصالم لحظه ای
در خیابان دلش یک عشق بد نامم هنوز
                   می خورم خون جگر تا او کند باور مرا 
                   در حریم دام او یک عاشق رامم هنوز 
خواب دیدم زیر باران خیالش گم شدم
همچو باران در خیالش بی سرانجامم هنوز

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
   محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست

            از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت
                 که دراین وصف زبان دگری گویا نیست

                     بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما 
                             غزل تست که در قولی از آن امانیست

 تو چه رازی که به هر شیوه ترا می جویم 
     تازه می یابم و باز – ات اثری پیدا نیست

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

کسی ما را نمی پرسد کسی ما را نمی جوید
کسی تنهایی ما را نمی گرید
دلم در حسرت یک دست
دلم در حسرت یک دوست
دلم در حسرت یک بی ریای مهربان ماندست
واما با توام ای انکه بی من مثل من تنهای تنهایی
کدامین یار ما را میبرد تا انتهای باغ بارانی
کدامین اشنا ایا به جشن چلچراغ عشق مهمان می کند ما را
بگو ای دوست

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

 به نسیمی همه راه به هم می‌ریزد                         کی دل سنگ تو را آه به هم می‌ریزد

سنگ در برکه می‌اندازم و می‌‌پندارم                      با همین سنگ زدن، ماه به هم می‌ریزد    

عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است               گاه می‌ماند و ناگاه به هم می ریزد                                                                        

                                    آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است

                                       عشق یک لحظه کوتاه به هم می‌ریزد

  آه، یک روز همین آه تو را می‌گیرد                     گاه یک کوه به یک کاه به هم می‌ریزد
              

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد

و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

                                             دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس
                                             سند عشق، به امضا شدنش می ارزد

گر چه من تجربه ای از نرسیدن هایم
کوشش رود به دریا شدنش می ارزد

                                             کیستم؟ باز همان آتش سردی که هنوز
                                              حتم دارد که به اِحیا شدنش می ارزد

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

به نسیمی همه راه به هم می‌ریزد

کی دل سنگ تو را آه به هم می‌ریزد

سنگ در برکه می‌اندازم و می‌‌پندارم

با همین سنگ زدن، ماه به هم می‌ریزد

عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

شرمنده ام ...   عادت ندارم درد دلم را

به همه کس بگویم

پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم

تا همه فکر کنند

نه دردی دارم و نه قلبی

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد

 گاهی                                                                                                     

      درخت هم                                                                                          

     حرف می زند                                                                                                                                  وسنگی                                                                                                                                                      

                 که دریا

                     به اوسرمی زند

                                گاهی درخت

هم

سکوت می کند

                    کنار

                           حرفهای تو

اين مطلب را به اشتراک بگذاريد